ကိုယ္တိုင္ ထိမွ..ကိုယ္ခ်င္းစာ..

တေန ့က ေလး..
က်မ အလည္လြန္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်..
သူက စိတ္ပူပူနဲ ့ေဒါပြ..
“အျပင္သြားရင္..ေနာက္က်မယ္
ဘာရယ္ ညာရယ္.တခုခု ေျပာထားခဲ့ပါလား
ဒီမွာ ရင္ေတြ ပူ၊ ဆူေလာင္လြမ္းလ်ွ
ေနမထိ ထိုင္မရ” တဲ့
ဟြန္း..သူ မို ့ပိုတယ္..
သူဘဲ ခ်ြဲတတ္တယ္။
က်မ မ်က္ေစာင္းထိုးဖူးတယ္။

တစ္ညကေလး..
သူ ေနမေကာင္းလို ့
မေတြ ့ရတဲ့ အခါ..
က်မ ေလ..စိုးတထိတ္ထိတ္
ႏွလံုးခုန္သံ တဒိတ္ဒိတ္..
သူမ်ား အသစ္ေတြ ့ေနသလား..
တညလံုး ထိုင္ေစာင့္..
မေတြ ့တာနဲ ့ ရင္မွာေအာင့္။
ႏွဳတ္ခမ္းလည္းဆူ ေျခေဆာင့္။

ခုေတာ့
က်မ သိသြားျပီ။
ကိုယ္ခ်င္းစာလည္း.တတ္ခဲ့ျပီ။
ေမာင့္လိုဘဲ က်မလည္းခ်စ္သည္။

မ (၁၁။ ၁၂။၂၀၀၈)