မိုးေတြရြာတဲ့ အခါ..

ညက မိုးရြာတယ္။
သဲသဲမဲမဲ..မစဲတမ္းဘဲ။

အခ်စ္မရွိတဲ့အခါ.
ဒီမွာေလ လြမ္းလိုက္တာ..
က်မေလ..ခ်မ္းလိုက္တာ..

မိုးေတြထစ္ခ်ဳန္း..စိုးထိတ္ရင္မွာ.
လွ်ပ္ပန္းခက္ခက္..
ေၾကာက္လန္ ့ေသြးပ်က္..
ေမာင္ ကို ဖက္ထားခ်င္တယ္။

ေရြ ့လ်ွား မိုးတိမ္တိုုက္ေတြထဲ
ေက်းဇူးျပဳျပီး.
ေလေျပရယ္
က်မကို သယ္ေဆာင္သြားနိဳင္မလား.
ဌက္ေမြးေလးလို..
လဲမွိဳ ့စေလးလို..
ခ်စ္သူ ရွိတဲ့ ကမ္းေျမဆီကို.

ဇင္ေရာ္ေတြ ဝဲ
ေသာင္ျပင္က်ယ္ ရဲ့ အေဝး
မျမင္နိဳင္တဲ့ ကမ္းေျခတေနရာ..
ခ်စ္သူရွိေနတာ..

ပန္းပြင့္ေလးေတြ ေျမွုာ..
ပင္လယ္ေရေၾကာ မွာ..
ပုလင္းကေလးထဲက က်မရဲ့စာ.
ခ်စ္သူရယ္..ေကာက္ယူဖတ္ရွဳပါ။

ဖားကေလးေတြ ေအာ္ျမည္ခဲ့
ညဌက္သံေတြ စီညံရဲ့
ေအးစက္ေနတဲ့ နွဳတ္ခမ္းမ်ား.
တုန္ယင္ ေၾကကြဲ ႏွလံုးသား
လြမ္းခြင့္ေတြ သာမ်ား
ေတြ ့ခြင့္က ရွားပါး၊

အတူတူ မေနနိူင္ေသးတဲ့ မိုးည။
ကမ္းေျခကေလးေပၚက က်မ..
ခ်စ္သူကို သိပ္လြမ္းရတယ္ေမာင္။