ထိုးေဖါက္ဝင္ေရာက္ အလင္းတန္းမ်ား..
တံခါးမေခါက္ေရာက္လာတဲ့ အမုန္း
အဆံုးက..အရွံဳး..
သန္းေခါင္ညမ်ားထဲ..
ေပ်ာက္ေနတဲ့ အလင္း.
စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္း..
နားလည္မွဳ နဲ ့ပြင့္လင္း
လူသားေတြ မ်ားတဲ့ေလာက..
တေယာက္တေလေလးမွ..မရွိၾကေတာ့ဘူးလား.
တမ္းတျခင္းမ်ားနဲ ့ အနာဂတ္ပန္းခ်ီ..
အမဲေရာင္ ပိန္းပိတ္ေမွာင္လြန္းသည္။
ယဲ့ မ်ွင္အလင္းတန္း..
မင္းဝင္လာတဲ့လမ္း..
စမ္းေတြ လည္းေပါက္..
ပန္းေရေသာက္..
ဘဝသစ္တဖန္..အခ်စ္နဲ့ရွင္သန္။
အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာ..
တားဆီးမရ..
ေလလို..ထိုးေဖါက္ျဖတ္ေက်ာ္ေစ
ေရလိို..ျဖတ္ မျပတ္နိူင္ေအာင္
သူ ့သေဘာ သူေဆာင္..
ေမ်ာ္လင့္ခ်က္.လင္းလက္အေရာင္..
ဘဝ အေမွာင္ေတြထဲ။
ေအာ္..ကိုယ္ခ်စ္တာ..မင္းမွ မင္းပါဘဲ။
မ
No comments:
Post a Comment