ရင္လွိဳင္းခတ္သံ..
နူးညံ့စြာခံစား..
ပန္းကတၱီပါ..ပြင့္ခ်ပ္တို ့အေပၚ
ခ်ိဳျမ ဝတ္ရည္ခ်ိဳစို ့..
မနက္ခင္းေလေျပသို ့..
နားဝမွာ..တိုးခိုက္ခိုက္..
ေျပာလိုက္တယ္..
သူ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္။
ဘဝရဲ့ ခ်ိဳျမိန္ျခင္း.
ေကာက္ရိုးမ်ွင္အသက္
ဖက္ရြက္ထက္က ပ်ားရည္ခ်ိဳ..
ေသာက္စို ့လိုတဲ့.ဆႏၵ..
လူတိုင္းမွာရွိၾက။
ပုရြက္ဆိတ္ အေကာင္တသိန္း.
ရင္ထဲမွာ..ရြစိရြစိ
လွ်ပ္စီးငယ္ အၾကိမ္တစ္ေသာင္း.
ရင္ထဲမွာ..ေဆာင္းႏွင္းမုန္တိုင္းမိ
ျမတ္နိဳးခံ ရသပီတိ..
ဒီကလည္း အရမ္းခ်စ္ေနမိ။
လာေလ..မရဲတရဲ
လြတ္လပ္တဲ့ ေကာင္းကင္ထက္..
အခ်စ္ဌက္ေတြလို ပ်ံၾကရေအာင္..
ရင္တြင္းမွာ..အလြမ္းျမစ္..
တူတူ..ရြက္လႊင့္ရေအာင္..။
ခ်စ္တာ..ေျပာမျပတတ္..ေမာင္။
စုစု
No comments:
Post a Comment