မနက္ျဖန္မ်ား..သို ့
သန္းေခါင္ယံ.ညဥ္႔နက္
ႏိုးတဝက္ အိပ္တဝက္
မက္ခဲ့တဲ့ သၾကားအိမ္မက္ခ်ိဳ
ဝိုးတဝါး မျမင့္တျမင္..
အျဖဴ အမည္းနဲ ့ရုပ္သြင္
ေဝသီ..ပံုရိပ္မပီေသာ္လည္း..
သိေနခဲ့တယ္..
သူပါဘဲ။
ေငြျခည္တန္းဖိတ္၊ လေရာင္ရိပ္မွာ..
ေသာင္ျပင္ရိိပ္ကမ္း၊ အုန္းပင္တန္းေတြ
သုန္ညွင္းေလေျပ၊ လွိဳင္း ဒီီေရၾကား
ရင္ခုန္ ဒိတ္ဒိတ္..
သူ ့ရင္ခြင္မွာ၊ အိပ္တဲ့ည။
နက္ေမွာင္မိုးသား၊ ထက္ဖ်ားေဝဟင္.
ေငြၾကယ္စင္တို ့၊ ျပံဳးမွိတ္တုတ္နွင့္။
ေနာက္ေျပာင္စျပီ..က်ီစယ္သည္။
မ်က္ႏွာ ရႊင္ပ၊ ဖိုးေရႊလက
ေရျပင္ထက္မွာ၊ လွဳပ္လွဲ ့တလီ။
လွိဳင္းစီးေနသည္။
ပုရစ္သံျမဴး..ညဥ့္ရည္ဦးမွာ
မက္ခဲ့တဲ့..ပန္းအိမ္မက္..
ေမ့မရဘူး..တသက္..
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ့ဲ့ မနက္ျဖန္။
အိမ္မက္လွလွ ထပ္မက္ရန္။
တစ္ညေလးဘဲ ျဖစ္ျဖစ္..
အသက္..ဆက္ရွင္သန္ခ်င္တယ္။
ခ်စ္သူကို..သိပ္ေတြ ့ခ်င္တယ္။
မ.
No comments:
Post a Comment