ခ်ဥ္ျခင္း..
တိမ္နီေတာက္တဲ့ ညေန..
သူ ့အေၾကာင္းေတြးေနမိတယ္။
အရည္ေပ်ာ္ ပင္လယ္ထဲက်တဲ့ေနမင္း..
ဆားရနံ ့သင္းပင္လယ္ေလ..
အလင္းေဖါက္၀င္ေနတဲ ဇကာၾကဲလို
ခပ္ညိဳညိဳ မိုးသားေကာင္းကင္က
လင္းလက္စ ၾကယ္
ျပံဳးတုံ ့ရွက္ေသြးျမျမ. ကိုယ့္ကိုစေနတယ္..
“တေယာက္ထဲလား..ခ်စ္သူ က ဘယ္ကို သြားသလဲ”တဲ့
အသက္ရွဳရင္က်ပ္။
ႏွလံုး တုန္ခါ
ဖ်ားနာေနဆဲ အလြမ္းတရပ္။
ေငြေရာင္ျခည္ ေဘာင္သတ္တဲ့
ခ်ဳပ္ညရီ ရဲ့ တညေန
ခ်စ္သူ ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ကိုယ္ေနခ်င္တယ္။
ခ်စ္သူ ့လက္ဖ်ားေလး ဆုတ္ကိုင္ဖူးခ်င္တယ္။
အေ၀းက အိမ္ဆီ ပ်ံေနတဲ့ ဇင္ေယာ္ေလး
တေန ့မွာ အိပ္တန္းဆီ ေရာက္သလို..
တေန ့မွာ…ဒို ့တူတူ..
ရြန္းလက္ညေနခင္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္
လေရာင္ေတြ ခ်ဥ္းနင္း..
ဒီ ေငြေသာင္ျပင္ရဲ့ ေျခရင္း
မ (၁၀။၃၁။၂၀၀ဂ)
No comments:
Post a Comment