အေဖၚဟူသည္...
ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀..
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခ်ိန္လဲက်..
ငိုုျပခဲ့ရင္..
ၾကင္နာစြာ..အားေပးသင္ျပ..
ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ျပန္ထ
ဥံဳဖြ..ဥံဳဖြ..
ၾကီးလာတဲ့အခါ..
ရင္ဆိုင္ၾကံဳရ..
ဘဝက မုန္တိုင္းစ..
တေယာက္ထည္း
လွိဳင္းလံုးမ်ားေပၚျမဳပ္လိုက္ ေပၚစ
အားမငယ္နဲ ့ေနာ္..
ဒါဟာေလ ဘဝ။
တြဲလက္ခိုင္ခိုင္..မပ်က္တမ္း..ဆက္ခ်စ္ၾက.
အေဖၚေကာင္းသာ..တသက္ထာ၀ရ..
က်မ..ဆိုမယ္
ေမာင္.လဲက်ခဲ့ တဲ့ အခါ..
ေနာက္ဖက္မွာ..က်မ ရွိတယ္..
အားတင္းကာ..ထပ္ၾကိဳးစားေနာ္ေမာင္..
ဥံဳဖြ..ဥံဳဖြ..
မ
No comments:
Post a Comment