ႏွင္းဆီပြင့္ခ်ပ္မ်ား အေပၚမွာ သတိလက္လြတ္
မ်က္ႏွာေလးတစ္ခုက..
အျဖဴအမဲ အိမ္မက္..
ညည မက္တဲ့အခါ..
သိလိုက္္တယ္.
အခ်စ္ရဲ့ဖမ္းစားမွူေအာက္..
ကိုယ္တ္ိမ္းပါးခဲ့ျပီ။
“မ” လိုု ့ ေခၚတဲ့အသံေလးတစ္ခုက..
ပ်ားရည္ေလးလို နားဝမွာ
ခ်ိဳကနဲ ဆင္းသြားတဲ့အခါ..
သိလိုက္္တယ္.
အခ်စ္ရဲ့ ပင့္ကူမ်ွင္ထဲ
ကိုယ္ ျငိသြားခဲ့ျပီ။
သတိနဲ ့ခ်ပ္.
သမာဓိနဲ ့..အခ်စ္ကို သတ္ခဲ့လည္း.
တည္ျငိမ္စ..ကန္ေရျပင္ရဲ့
နားထင္အစပ္ကို
အမွတ္မထင္လာ နမ္းလိုက္တဲ့..
ေလညွင္းရဲ့..ကေဝနွဳတ္ခမ္းေတြၾကား
မူးမိုက္စြာ လဲက်သြားတယ္.
ႏွင္းဆီပြင့္ခ်ပ္မ်ားရဲ့ အလယ္။
မ
No comments:
Post a Comment